سخاوت مند بودن، بهترین راه زندگی در این دنیاست.

نبخشیدن، انتقام گناه دیگران را از خود گرفتن است.

مرد بزرگ وقار دارد اما متکبر نیست و مرد کوچک تکبر دارد ولی وقار ندارد

هر کس به فکر تغییر جهان است. اما هیچ کس به فکر تغییر خویش نیست.

وقتی شخصیتی روحانی و معنوی هستید که بودن با هیچ کس به اندازه خداوند برایتان خوشایند نیست.

خدایا، به من شجاعت انجام کار درست را بده؛ اما از آن مهمتر، کار درست را به من نشان ده.

جادویی والا درون همه ماست که هیچ کس نمی تواند آن را تحت کنترل خود در آورد، اما همه می توانند از آن استفاده کنند.

اگر طالب حقیقت باشیم، رستگاریم؛ وگرنه سرگردان ورطه گمراهی خواهیم بود.

هر سپیده دم به آن اساس روح پاکم که حقیقت است، که توجه پاک است و لذت ناب – سات، چیت و آناندا – دعا می کنم تا لطفاً وجود مرا متعالی سازد

ما در طول عمرمان مثل بازیگرانی هستیم که چند لحظه ای روی صحنه ظاهر می شویم.

هیچ میراثی گرانبهاتر از راستی و درستی نیست.

اگر قرار است زندگی خود را برای چیزی خرج کنیم، بهتر است که آن را خرج لطافت یک لبخند و یا نوازشی عاشقانه کنیم.

برای پخته شدن کافیست که هنگام عصبانیت از کوره درنروید!

هیچ کس آنقدر فقیر نیست که نتواند لبخندی به کسی ببخشد و هیچ کس آنقدر ثروتمند نیست که به لبخندی نیاز نداشته باشد

مشکلی که با پول حل شود، مشکل نیست؛ هزینه است!

ساده ترین کار جهان این است که خودت باشی و دشوارترین کارجهان این است که کسی باشی که دیگران می خواهند

خردمند خود پایین تر می نشیند اما او را بالاتر می نشانند

دنیا از عاشق خود می گریزد

خردمند از افراط و تفریط می هراسد

هرآنچه با نادرستی به دست آید، ناپسندی خواهد داشت.

فرد خردمند و هوشیار، هرجا گام نهد، نیک بختی و آسودگی خاطر، همراه او است؛ زیرا در جهان به جز خوبی و زیبایی، چیزی نمی بیند.

از دست دادن امیدی پوچ و آرزویی دست نایافتنی، خود، کامیابی و پیشرفت بزرگی است.

عشق جستجو شده خوب است، ولی عشق داده شده بدون جستجو بهتر است.

یک قلب سرزنده، زندگی دراز دارد.

چه شاهکاری است هر انسان.

عشق معمایی جاودانه است، زیرا هیچ چیز آن را توضیح نمی دهد.

پروانه لحظات را می شمرد نه ماه ها را، با این حال زمان کافی دارد.

آب درون ظرف، شفاف است؛ آب دریا اما تیره. حقیقت های کوچک کلماتی شفاف دارند، حقایق بزرگ اما سکوتی عظیم.

زمانی در این دنیا زندگی می کنیم که دوستش بداریم.

معنای ما نه در جدایی آن از خدا و دیگران، که در درک پیوسته یوگا یا یگانگی باید جستجو شود.

کسی که طالب انجام نیکی است، در را می کوبد؛ او که عاشق است، در را گشوده می یابد.

آنگونه سخن گوی که ذهنت را غرور نگیرد، بدنت آرام باشد و دیگران در آرامش.

درد من تنهایی نیست؛ بلکه مرگ ملتی است که گدایی را قناعت؛ بی عرضگی را صبر و با تبسمی بر لب این حماقت را حکمت خداوند می نامند.

بزرگان همیشه آرامند و حقیران همیشه مضطرب

بزرگان بر خود سخت می گیرند و حقیران بر دیگران

اگر به راه خطا رفتی از بازگشتن نترس

زندگی نامه کنفوسیوس را در اینجا بخوانید

بُرد، با آن کنشی است که برای انجام اش همت گماشته شده است. شادی و مسرت روح، در گرو کردار و کنش است.

تردیدهای ما خائنانی هستند که با ایجاد ترس در درونمان، ما را از تلاش باز می دارند و در نتیجه، سبب می شوند که نتایج دلخواه را به دست نیاوریم.

اگر تمام شب برای دیدن خورشید گریه کنی لذت دیدن ستاره ها را از دست خواهی داد!

خدا عشق را به شما هدیه نداد تا آن را در قلب خویش نگه دارید؛ عشقی که ابراز نشود، عشق نیست.

آوایی که از ژرفای وجودمان می شنویم، روح امیدوار را ناامید نخواهد کرد.